شعر و دل نوشته های اسارت

          عقده یعنی  

دسته دسته اطلسی پژمرده است

این دلم از بی کسی افسرده است

هیچ کس این عقده ی دل وا نکرد

عقده جائی غیر دل پیدا نکرد

عقده هم خالی نمی گردد زدل

خاک بر سر می کند از عقده ،گِل

عقده هم ویرانگری ها می کند

مشت لیلی پیش ما وا می کند

زلف لیلی بید مجنون گشته است

یاس هم چون لاله دل خون گشته است

یاس هم بوی غریبی می دهد

بوی عطر یک حبیبی می دهد

یاس هم با لاله باشد آشنا

آشنا سوزد چو شمعی بی صدا

دسته دسته یاس پرپر می شود

برگ برگش برگ دفتر می شود

دفترش خونین ز خون لاله هاست

خون لاله هم ازاین خون ها جداست

یاس من خشکید وشب بو،بو نداد

هیچ شمعی هم درین سو، سو نداد

شمع دل پروانه ای در بر گرفت

آتشش از پای تا سر، در گرفت

آتش عشقش چو عقده در دل است

عشق هم در پیش او پا در گِل است

عقده یعنی اشک خونین شفق

عقده یعنی سر نهادن پیش حق

عقده یعنی سوزش پروانه ها

عقده یعنی خنده ی د یوانه ها

عقده یعنی اشک ها جاری شدن

سیل غم از آسمان باری شدن

عقده یعنی بی کسی در بی کسی

عقده یعنی عالمی دلواپسی

عقده  یعنی بغض مانده در گلو

عقده یعنی گریه ی بی های وهو

عقده یعنی ناله های مستمر

عقده یعنی گریه کردن تا سحر

اشک هم این شعله را خامُش نکرد

سوختم امّا مرابی هُش نکرد

موج موج اشک هم بی حاصل است

چونکه دریای غمم بی ساحل است

ساحلی در عقده های بی کسی

مانده ام در کوچه ی دلواپسی

بی کسی دلواپسی رنج ِمدام

سر کشیدم جرعه جرعه جام جام

خون دل خوردم که بینم روی او

سر نهم از بندگی در کوی او

دیده ام، بی خوابِ مهدی گشته است

این دلم بی تاب مهدی گشته است

حسرت دیدار مهدی می کشد

عاقبت این درد او را می کُشد

عقده را با خون دل آغشته اند

عقده رادر لاله ها پیچیده اند

عقده ها دارد دلم بنما ظهور

این شب ظلمانیم ،کن غرق نور

عقده ،همچون شعله های سرکش است

سوختن ،هم در دل آتش خوش است

آتش عشقش نصیبم کن مدام

تا کنم درس وفاداری تمام

سر نهم در طشت خون ،بی واهمه

جان دهم در پیش پای فاطمه

حسرت اندر حسرتست این زندگی

زندگی مرگ است با دلمردگی

کودک دیروز تو در خواب شد

شوره زارازاشک اوسیراب شد

نشنوی دیگر لا لائی های من

مُرده ام  ،امّا نمی بندم دهن

گرچه پُرشد این دهان ازخاک گور

بی کران از بی کران بارید ،نور

نسترن ، پیچیده دور پیکرم

پیکر صدپاره ازپا تا  سرم

تا نمانم بی کفن درزیر خاک

پاک پاکم زین تالم پاک پاک

وا نمی گردد چرا این عقده ام؟

عقده های پُر شده از غصّه ام

همچو «شاهد» یاس یا آلاله ام

عقده ی وامانده ی صدساله ام

«شاهد جهرمی»

پاییز 1384